Het tijdperk van digibesitas

Via Internet gaan opzoeken wat digibesitas is, is zoiets als met je auto in de file gaan staan om naar het autosalon te gaan. Digibesitas is een nieuwe term die de wereld is ingestuurd door de Gentse professor De Marez na onderzoek over het gebruik van digitale media.

Liep je amper 15 jaar geleden door de stad met een mobiele telefoon, dan waren er 2 mogelijkheden: ofwel werd je er van verdacht een snob te zijn, ofwel vond men dat je een druk bezet persoon was die overal bereikbaar moest zijn. Durf je hooguit 1 decennium later beweren dat je geen GSM hebt, dan word je bekeken alsof je van een andere planeet komt. Dit alles toont aan hoe snel de digitale wereld evolueert. Maar nog meer toont het aan hoe moeilijk het is om deze snelle evolutie te volgen. En dat kan bij heel wat mensen parten spelen.

Op dit moment een plaats vinden waar geen "scherm" aanwezig is, is een behoorlijk zware klus. Onze huizen hangen vol van de schermen, stappen we in onze auto dan flitst ook daar meteen een scherm aan (gps, dvd-speler) en langs de wegen worden verkeersborden langzaam maar zeker verdrongen door zogezegd "slimme schermen". Professor De Marez liet onderzoek uitvoeren bij meer dan 2000 personen. Enkele vaststellingen van dit onderzoek doen toch wel eventjes de wenkbrauwen fronsen:

• 1 op 3 van de ondervraagden brengt dagelijks méér dan 3 uren door aan de smartphone.
• In een kwart van de Vlaamse gezinnen zijn op een oppervlakte van een doorsnee woonkamer 5 verschillende schermen aanwezig: smartphone, tablet, laptop, desktop, televisie).
• Heel wat jongeren beseffen dat zij ontzettend veel tijd spenderen op hun laptop, tablet of smartphone, maar geven eveneens toe dat zij deze zaken niet kunnen missen.
  
• Jongeren kunnen nauwelijks nog thuis studeren, omwille van de te grote afleiding door digitale zaken.

Is dat dan allemaal zo erg? Los van de discussie of deze apparaten al dan niet voor stralingsgevaar zorgen, is er een nog veel groter risico: het risico op verzadiging. Zaken zoals sociale media zijn namelijk niet in de plaats van iets anders gekomen, maar bovenop andere zaken. En dit kan er toe leiden dat we aan de grens komen van onze mogelijkheden om informatie te verwerken. En flirten met de grens van je mogelijkheden, loopt meestal fout af. Ligt hier misschien één van de oorzaken van het stijgende aantal burnouts bij jongeren?